*مهدی محمدنبی

دبیرکل فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

1_بلادرنگ قلم را برداشت و در آن لحظات روحانی و دستانی که خود آنها را لرزان می دانست نوشت:

 اي خداي من تو را به حسينت، تو را به زينب، تو را به زهرايت، تو را به علي ات، مرا از درب خانه ات نااميد مگردان، مرا جلوي پدران و مادران شهدا رو سياه نکن.

لحظه ای به گذشته نه چندان دور برگشت و خاطرات درخشش در میدان های سبز را مرور کرد.

روزهایی که کیهان ورزشی و دنیای ورزش از تولد دیه گو آرماندو مارادونا در ایران می نوشتند.

جوانی که در ورزشگاه پیر پرخاطره پایتخت نگاهها را به سمت و سوی خود جلب کرده بود.

هم نسلانش روزی را به یاد دارند که شهید مهدی رضایی مجد دقیقا از وسط همان زمین های پرزرق و برق فوتبال  برای دفاع از خاک میهن یک راست راهی جبهه‌ های جنگ شد و سرانجام در ۱۰ اسفند سال ۶۵ در عملیات تکمیلی کربلای ۵ در منطقه عمومی شلمچه به فیض شهادت نائل شد.

تا نامش نه فقط به عنوان یک ستاره فوتبال که به عنوان یک قهرمان ملی جاودانه شود.

2_چند سال قبل تر همه دیده بودند آندرانیک اسکندریانی آمد و در تیم ملی نامدار شد  و تجربه هم بازی بودن با پله،بکن باوئر و یوهان نیکسنس را به ویترین افتخاراتش اضافه کرد.

3_ سال ها بعدتر، سامورایی در این فوتبال ظهور کرد که  فرمانده جنگجوی آن پیراهن مقدس شد. شود آندو تیموریان و تا سال ها نقشه خاطره زد بر تارک خاطرات جمعی ما.روح برادر نازنینش،سرژیک دوست داشتنی شاد!

4_کسی چه می داند، شاید آن نسل پیشرو که در سال 1320 با پیراهن ملی راهی افغانستان شدند،می دانستند روزی سرداری به نام آزمون این پیراهن را برتن می کند و در کنار سرداران دیگر رویاهای مردم را در زمین های سبز متبلور می کند.

هم نسلان ما اما سکانسی  را دیدند که سردار ترکمن،وقتی برای تیم ملی آن گل خاطره انگیز را در آن شب پاییزی می زند در شب عاشورای ابا عبدالله(ع)تنها به آن پیراهن مقدس بوسه ای می زند تا یکی از استثنایی ترین شادی های گل تاریخ فوتبال این مرز و بوم را در لنز عکاسان ثبت کند.

5_آن روزهای خاطره انگیز را به یاد داریم که  در ورزشگاه ژرلاند شهر لیون،ملی پوشان سرفراز کشورمان، آمریکا را شکست دادند و بعد در گوشه و کنار ایران پهناور و حتی در سراسر جهان هموطنان عزیزمان یکصدا و یکدل غریو شادی سر دادند تا وحدت و همدلی را به نمایش بگذارند،آری... جامعه جهانی را مخاطب قرار دادند و این پیروزی در تاریخ به ثبت رساندند.

6_یادمان هست قبل از بازی بزرگ مقابل یاران مسی در مهد فوتبال دنیا در سال 2014،بازیکنان و مربیانمان هم قسم گفتند فقط تیم ملی ما آمیخته ای از اقوام و ادیان مختلف است که همانند سرباز و سردارانی دلاور می جنگند تا ایران همچون همیشه سربلند و سرفراز باشد.

7_ روزی ابراهیم افشار نازنین که عمرش دراز باد پس از نمایش غرور آفرین تیم ملی در جام جهانی 2018 روسیه نوشت:

 ما خواستیم و توانستیم مثلث قهرمانی «آفریقا، اروپا و جام‌جهانی» را چنین آواره کنیم. انگار ١١ شهید مهدی باکری هوس کرده بودند دل دریایی  ما را جلا بخشند.

او راست می گفت.تا دنیا دنیاست به این  حماسه سازان کشورمان در هر لباسی افتخار می کنیم.