رضا میرزاییان_به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال،یک دوست تلاشگر و بی ریا که ظاهر و باطنش مثل سیبی بود که به دو نیم شده باشد.
صفای تمام قدش از یک سو و‌ جدیت در کارش از سویی دیگر از او کاراکتری جالب توجه ساخته بود.
ناصر را می گویم که هیچگاه خودشیفته نبود و همپا با خبرنگاران ، می نوشت و چیزی که در تارو‌پودش جاری نمیشد ، خستگی بود.
رفیقی به غایت رئوف که امروز با سالگرد سفر ابدیش تقارن دارد ، ناصر خیلی زود رفت اما کوله باری از خاطرات را برجای گذاشت.
از اینها گذشته روزگار با او‌خوب «تا» نکرد ، بعضاً که دو نفری با هم دیالوگ‌ داشتیم از نامرادی ها می گفت ولی در عجب بودم که باوجود این همه بی مهری،خم به ابرو نمی آورد.

او‌ غصه هایش را قورت می داد و اصلا بغض نمی‌کرد ، شاید تودار بودن افراط گونه ناصر ، امانش را برید و دست آخر قلب ریوفش را از کار انداخت.
به کرات شاهد بودم که اساتید واقعی قلم همچون زاهدی ها ، بهمنش ها ، فکری ها ، لارودی ها ، اسداللهی ها ، بهبهانی ها ، وزیری ها ، کوثری ها و... را مورد تکریم تمام قد قرار می داد و پز نمی داد.
کاراکتر منحصر بفرد ، انرژی آهنین و از همه مهمتر ایده های خلاقانه ناصر می تواند برای جوان‌ترها و‌نسل اینترنتی الگو باشد .
همین فاکتورها موجب شد تا خبر ورزشی بتواند گلیم خود را تا مرز موفقیت آنهم به شکلی ماندگار بیرون بکشد.
اما دست آخر ؛
برای این دوست خوش قلب، رحمت و آمرزش الهی مسئلت می کنم و امیدوارم عاقبت بخیری در تقدیر دیگر قلم بدستان راستین و فاخر باشد.