- نمایش خوبی مقابل کیپ ورد داشتیم/ دوست دارم با مصر بازی کنیم
- بهبود نظم دفاعی برای ما برد بود/ بازی شبیه جام جهانی را بردیم
- ایران به فینال تورنمنت العین رسید
- گزارش تصویری از شروع بازی تیم ملی ایران و کیپوِرد
- تیم ملی فوتسال بانوان ایران راهی مانیل شد
- ٩٠ دقیقه تمرین جدی و بانشاط تیم ملی در العین/ قدوس غایب بود، عمری با فیزیوتراپ تمرین کرد
- در تیم ملی بازی دوستانه نداریم/حضور پزشکیان و وزیر ورزش در تمرین انگیزهمان را بالاتر برد
- روانخواه: از نتیجه نه اما از عملکرد تیم مقابل روسیه راضی هستم
- شکست امیدهای ایران از روسیه در نخستین بازی ماناس کاپ
- ترکیب امید ایران برای بازی با روسیه
- گفتوگوی تعاملی سرمربیان امید و نوجوانان
- پیام تبریک رئیس فدراسیون پس از قهرمانی مقتدرانه تیم ملی فوتسال ایران
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی فوتسال در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی
- گزارش تصویری تمرین روز سهشنبه تیم ملی نوجوانان
استادیومهای دوستدار خانواده؛ تحقق یک رویا + عکسها

سایت رسمی فدراسیون فوتبال - احسان محمدی؛ سالهاست که یکی از دغدغههای علاقمندان به فوتبال شکلگیری فضایی در استادیومهاست که خانوادهها بدون هراس از خشونت فیزیکی و کلامی از دیدن فوتبال و فوتسال لذت ببرند.
هر کدام از ما با دیدن تصاویری از استادیومهای بزرگ جهان با غبطه به تحسین آرامش، امنیت و لذت حکم بر آن پرداختهایم. جایی که کودکی در آغوش مادر یا پدر مسابقه را دنبال میکند و دیدن بازی، یک «تفریح خانوادگی» است.
حالا اما این آرزو در ایران، آرامآرام دارد شکل واقعی به خود میگیرد. هفته اول لیگ برتر فوتبال با حضور بانوان در ورزشگاهها، بهویژه صحنههای خیرهکننده بازی خیبر خرمآباد و مس رفسنجان، موجی از امید ایجاد کرد. اما شاید هیچجا این اتفاق به اندازه فوتسال «دلنشین» نشده باشد.
در بسیاری از سالنهای فوتسال مسابقات با حضور زنان، مردان، کودکان خردسال و حتی خانواده بازیکنان، فضایی فراتر از بازی با توپ را خلق کرده و به بازتابنده زیباییها زندگی بدل شدهاند.
حمایت فدراسیون فوتبال، کمیته و سازمان لیگ فوتسال و همکاری نهادهای انتظامی باعث شده تماشای فوتسال به تجربهای خانوادگی و ایمن تبدیل شود. سالنها حتی در میانه هفته پر میشوند، گویی مردم این «خانه دوم» را پیدا کردهاند.
این اتفاق تنها یک حضور ساده نیست. این صحنهها امید میسازند، حال خوب میآورند و به جامعه پیامی روشن میدهند: ورزش فقط رقابت نیست، بخشی از فرهنگ و زندگی جمعی ماست. درست همانطور که ایرادها و مشکلات ورزش را نقد میکنیم و از ضعفها چشم نمیپوشیم، باید این زیباییها را هم ببینیم، روایت کنیم و قدر بدانیم تا همهگیر شود.
دیدن این عکسها حتی وسط گرما و بیبرقی و گرانی هم حال آدم را کمی بهتر میکند. استادیومهای دوستدار خانواده جایی برای شادی مشترک، امید و زندگی هستند، از آن حمایت کنیم.




