به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال، یادداشت - در تاریخ تیم ملی فوتبال ایران، ارمنی‌ها نقشی ماندگار و محترم داشته‌اند؛ نقشی که فراتر از ورزش، نمادی از هم‌زیستی و تنوع فرهنگی در ایران است. از دهه‌های آغازین فوتبال ملی، بازیکنان ارمنی با تعهد و مهارت خود پیراهن تیم ملی را بر تن کردند و در مقاطع حساس درخشیدند. کارو یعقوبیان از نخستین چهره‌های شاخص ارمنی بود که در میانه قرن بیستم برای ایران بازی کرد و راه را برای نسل‌های بعد گشود. در سال‌های بعد، آندرانیک اسکندریان به‌عنوان یکی از مدافعان برجسته تاریخ فوتبال ایران، در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین حضور یافت و نام خود را در حافظه فوتبال‌دوستان ثبت کرد. در دهه‌های اخیر، نام تیموریان‌ها جایگاهی ویژه دارد. آندرانیک تیموریان با سال‌ها بازی در تیم ملی، حضور در جام‌های جهانی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۴ و بازوبند کاپیتانی، نماد تعصب، رهبری و جنگندگی بود. برادرش سرژیک تیموریان نیز با بازی‌های ملی خود، این مسیر را ادامه داد. در کنار آن‌ها، مارکار آقاجانیان نه‌تنها به‌عنوان بازیکن، بلکه سال‌ها به‌عنوان مربی و دستیار سرمربی تیم ملی، نقشی کلیدی در ساختار فنی فوتبال ایران ایفا کرد. در تقارن با ولادت حضرت عیسی مسیح (ع)، یاد این نام‌ها یادآور پیام صلح، وفاداری و برادری است؛ ارزش‌هایی که هم در تعالیم مسیحیت و هم در روح ورزش و هویت ملی ایران ریشه دارند.